اسکیت بازی افتضاح

سلامخوش اومدیدچه عجب یه یادی از ما کردین

حالا که اومدین، تصمیم گرفتم یه خاطره کوچولو براتون تعریف کنم

ولی به یه شرط:

باید نظر بدید

وگرنه قهر میکنم،دیگه بهتون سر نمیزنم

وای وای وای وای...

یکی نیس به من بگه:ساراخانوم.این چه و ضع سلام و احوال پرسیه؟!؟!؟!تو با این خوش امد گویی کردنت، هر کی رو که اومده باشه رو،فراری میدی!!!

منم میگم:نه بابااینا همه دوستای جون جونی مننهمشونم منو میشناسن و میدونن که دارم شوخی میکنم.مگه نه؟؟؟

خوب حالا بفرمایید تو اتاق مجازی خاطرات وبم تا براتون بگم

امسال تابستون،ما با خانواده ی یکی از دایی هام،رفتیم چشمه ی مرغاب(اینا عکساشه):

ظهر بود که من رو پسر دایی هام برا مسابقه اسکیت،رفتیم بالای یه سر بالایی که اسفالت خیلی مزخرفی داشت.چون پر چاله و اینجور چیزا بود.پایین سربالایی هم یه پیچ تند بود که برا مسابقه،خیلی خوب بود.روبه روی سربالایی هم یه چادر نمایشگاه کتاب بود.

پسردایی هام(محمد و علی)زود اسکیتاشونو پاشون کردن و به منم گفتن:اگه نجنبی مسابقه رو شروع میکنیم.

منم از هولم،یه لنگه از اسکیتامو،بندشو درست نبستم و همین طوری بلند شدم رفتم جلو.

مسابقه رو شروع کردیم.هر کدوم با نهایت سرعت،داشتیم از سربالایی پایین میومدیم و چاله هارو جاخالی میدادیم.نزدیکایی پیچ بودیم که من هواسم به پیچه رفت و یکی از چاله ها گنده رو ندیدیم و همون پایی رو که اسکیتشو خوب نبسته بودم،رفت توش و گیر کرد.

اگه بندشو خوب بسته بودم ،میخوردم زمین،ولی اسکیته بندش شل بود و از پام در اومد.

فقط خدا میدونه چه جوری تونستم رو یه پا اونم با اون سرعت،تعادلم رو حفظ کنم.در هر صورت من نتونستم پچیه رو دور بزنم و صاف رفتم تو اون چادر کتابه.

فک کنم همه ی چادر رو به هم ریختم.چون رفتم تو یه میز و میزه هم افتاد و همه چی خراب شد.

محمد پشت سرم بود و وقتی من اون گندو بالا اوردم،اومد جمع و جورم کرد.وقتی بلند شدم یه دفعه قیافه صاحب چادره رو دیدم که اینجوری بود:

ینی باحاش مو نمیزد.

بعدش یه دفعه به ما نگاه کرد و قیافش اینجوری شد:

البته وحشتناک تر

ما دوتاهم اینجوری شدیم:

بعدش محمد لباسمو کشید و گفت:بدوووووو

منم که دیگه اون یه لنگه اسکیتمم در اومده بود،باجوراب شروع کردم به دویدن.

مرده هم داد زد:وایسید بینم....(فک کنم لهجش یزدانشهری بود.)

کل بدنم درد میکرد.ولی خوب جونم بیشتر برام ارزش داشت.دویدیم بالای سر بالایی و کفشو کیف اسکیتمو براداشیتم و همینجور دوییدیم.رفتیم تو پارکینگ ماشینا و یه دفعه دیدم محمد نیس.

مرده هم که کل مسیرو یه نفس فحش میداد،داش بهم میرسد.محمد دستم گرفت و کشیدم پایین.دیدم رفته زیر کامیونه.منم رفتم زیرش و قایم شدیم.

خدارو شکر مرده نتونست پیدامون کنه و از اونجایی که چاق بود،دیگه نفس کم اورده بود که دنبالمون بگرده.

بعد یه ربع وقت اومدیم بیرون وتازه فهمیدم که کل زانو تا مچ یکی از پاهام ،پاره شده و داره کلی خون میاد.رفتیم پیش مامان و بابامون،دیدیم علی اونجاس.فرستادیمش بره اسکیتامو بیاره و بعدشم من اونقدر بدنم درد میکرد که بردنم پامو چندتا بخیه زدن و از اینجور کارا که خدارو شکر بعدا خوب شدن.

ولی هنوزم که یاد اون موقع میوفتم،نمیدونم بخندم یا گریه کنم.

خوب خسته شدین دیگه....وا3 همین،بیشتر وقتتونو نمیگیرم....فقط امیدوارم خوشتون اومده باشه.